Zdzisław Seroka – Jeszcze chciałbym

 

jeszcze chciałbym do źródeł obu rzek dotrzeć

krocząc codziennie od świtu pod prąd

po brzegu grząskim i pełnym zdrady

pod górę po oślizgłych pniach

po wilgnych mchach mrocznej strony cieku

do bijącego źródła które wykarmi

natchnieniem wiarą nadzieją i mocą

które wyżywi uzdrawiającą potężną siłą

każdego dnia coraz bliżej

o stumilowego połowę kroku

 

 

a tu już rzeczka kobiercem szalem i wstążką

jakże zazdrośnie kryje swe powaby

jest tam u skarpy

przed bijącym krynicznym źródłem

czoła pochylmy droga zegnijmy kolana

jak tu nie sięgać w finale do różnych źródeł

 

 
jeszcze chciałbym motyli stubarwnych nałapać

by wnętrze pejzażu całe ci upiększyć

by wzbudzić twój zachwyt najwyższy

warto łuskoskrzydłych pracowitych stworzeń

dzień trudny przy tym na koniec obejrzeć

od porannego rozpostarcia skrzydeł

wyłapania słonecznej energii

dla obu ich par błoniastych

z łuskami jak żywa tęcza

poprzez ucztę z boskim nektarem

kosztowanym podłużną trąbką

i trud zapylania dla życia narodzin

aż do conocnego letargu na drżeniu liścia

 

 

spieszmy się droga jak te motyle w drodze

którym pozostało nie dłużej niż

tygodni parę
                                                                                              (wrzesień 2014 r.)

fot. Piotr Brzezinski i Sara Szpott