ZDZISŁAW SEROKA – „Myśli amfiteatralne”

is_wystawa-m-kornacka-42


w tym miejscu na krańcu                                                                                                       

z widnokręgiem jak lazurowa kulista bombka                                                           

okraszona chmur pierzastych ornamentem                                                              

zawsze wypada myśli ustawić piętrowo                                                                       

jedna nad drugą w kontaminacji                                                                                                                     

w kilku barwnych sektorach                                                                                                         

z życiową sceną pośrodku                                                                                                    

nadal bez naukowego zaplecza


utajnione marzenia i najskrytsze myśli                                                                              

jedne śmielsze od drugich                                                                                            

najlepiej wyszeptać na rondzie pomarszczonej                                                          

jeszcze nie ze zdartych płyt sceny                                                                                                 

lecz bez żadnego świadka                                                                                                  

las doskonały akustyk z obrzeży                                                                                          

który już niejedno w życiu słyszał                                                                             

musiałby niezwłocznie odbić                                                                                            

każde twe słowo najcichsze                                                                                                 

po dziesięciokroć


a jednak                                                                                                                                

gdy ujrzysz na wielkim pleneru telebimie                                                                                        

te wyniosłe i zalesione wzgórza                                                                                       

harmonię układu                                                                                                        

spadzistych płaszczyzn terenu                                                                                              

osie symetrii niemieckiego zamysłu                                                                            

unerwienie łagodnych podejść                                                                                           

zagrajmy w odkryte karty                                                                                          

paradoksy historii na stół 

Kopia z Czas okupacji3


rok czterdziesty z kolei                                                                                                 

gorące lato skłania się chyłkiem ku jesieni                                                                         

z właściwym sobie spokojem wyspiarzy                                                                         

na głodowych porcjach                                                                                                 

wojenni jeńcy angielscy wielcy przegrani                                                                                             

spod plaż oceanu francuskiej Dunkierki                                                                              

z rozkazu landrata Hansa Altera                                                                                          

w cieniu niemieckich krzyków

ordnung muss sein

wbijają szpadle w wyrzyską ziemię                                                                                                

po raz tysięczny pierwszy                                                                                                      

porządek musiał być


trwa mozolna fizyczna praca                                                                                      

plantowanie piaszczystego terenu                                                                                                            

pod amfiteatr przyszłości                                                                                                             

dla obcego nam narodu                                                                                                        

czego kilka lat wstecz                                                                                                             

nikt nie ośmielił się planować

Amfiteatr z flagami niem.


a potem                                                                                                                                        

a później przykrywały kirem nową budowlę

złowrogie swastyki                                                                                                              

dla innych krzyże o załamanych z bólu ramionach                                                                           

porażał łopot flag na wysokiej koronie                                                                           

chrzęst czarnych i brunatnych mundurów                                                                   

mroziło gardłowe sieg heil                                                                                            

odbijane dziesięciokrotnym echem                                                                                   

pośród świeżych implantów świerków                                                                      

przerażała demonstracja siły                                                                                         

hitlerowskich imprez

0052


a dzisiaj                                                                                                                                            

a dzisiaj przy porywistej kapel muzyce                                                                         

salwie kabaretowych do łez żartów                                                                               

konferansjerskiej żonglerce z idolem                                                                                        

pląsach na skarpie daleko poza północ                                                                            

marszowym hymnie na czegoś rozpoczęcie                                                                              

niesamowitej imprezie na czyjeś pożegnanie                                                                                      

politycznej tyradzie wiązki obietnic                                                                             

ukrytej za krzakiem miłości i tej w bieli                                                                                           

lekcjach spędzonych tu w kilkoro                                                                                               

z tanim napojem w ręku                                                                                                

prawdę koniecznej historii warto poznać                                                                                             

i umysłem i sercem


mimo wszystko                                                                                                                   

zbudujmy wspólny nasz dom                                                                                         

zawieśmy wielki przeszklony dach                                                                                            

którego nikt wtedy nie zdążył wznieść                                                                                            

bo czasu na szczęście zbrakło

                                                 (luty 2014 r.)

Ilustracje fot. Piotr Brzezinski i Małgorzata Kornacka oraz zbiory archiwalne.

SONY DSC

Przykucki 05                Przykucki 033